Liever alleen dan samen ongezien
Ben je wel eens op een feestje geweest waarbij je na een uur maar weer naar huis ging omdat je dacht, wat doe ik hier? Je was aangekomen in een menigte van nieuwe mensen, helemaal opgetut en klaar om er een gezellige avond van te maken. Je had net een goed gesprek met iemand en ineens was diegene alweer weg. Je had nog wel je mooiste Gucci pumps aangetrokken! Na de eerste ronde wijn en bitterballen ging je daarom maar weer naar huis. Of herken je die ongemakkelijke stiltes aan de lunchtafel waarbij de conversaties niet verder gaan dan: “hoe was je weekend?” Denk je na je eerste leuke afspraakje met een nieuwe vriend of vriendin: “ik hoor nooit meer iets, we hadden toch een klik?” En duik je eigenlijk niet veel liever de weekenden in een boek of een nieuw creatief project, dan dat je weer de menigte op zoekt? Reageren mensen verbaasd als je zegt dat je niet zo ‘outgoing’ bent, omdat ze dat niet van jou verwachten.
Toch kunnen zulke situaties een gevoel van leegte of onbegrip veroorzaken. Je wilt graag contact, maar in verschillende opzichten vind je het lastig of het geeft weinig voldoening. Waarschijnlijk ben je sowieso al graag en veel op jezelf en kom je daardoor minder makkelijk in contact met anderen.
Leegte opvullen
Wat veel mensen doen om een leegte op te vullen, is bijvoorbeeld het kopen van kleding. Hier word je vaak niet écht gelukkig van en je hebt het niet echt nodig, maar het is een snelle manier om geluksstofjes aan te maken. Wist je dat we gemiddeld 71% uit onze kledingkast niet dragen? Er vanbuiten goed uitzien kan een masker zijn waardoor de buitenwereld niet snel zal denken dat er iets mis is en zo kun je je veilig voelen. De consumptiemaatschappij waar wij in leven wakkert dit verlangen naar mooie spullen natuurlijk nog meer aan en als je je rot voelt ben je hier nog gevoeliger voor.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet
Zelf kom ik uit de modewereld, waar na verloop van tijd mijn interesse in duurzaamheid begon te ontwaken. Dat uitte zich in tweedehands kleding én kledingruil evenementen. Tijdens deze events die ik bijwoonde, werden mijn ogen geopend. Ik merkte dat veel mensen naar me toe kwamen met de behoefte om écht contact te maken. Doordat ik mezelf in het dagelijks leven steeds meer open en kwetsbaar ging opstellen, realiseerde ik me dat ik een ander soort connecties aan kon gaan. Anderen begonnen zich ook steeds meer te openen en deelden hun verhaal. Het personage uit het eerste verhaal dat was namelijk ikzelf. Door mijn verandering wist ik dat ik van eenzaamheid naar verbinding kon gaan en daarmee anderen kon inspireren.
Kledingruilen
Voor mij begonnen de puzzelstukjes op zijn plek te vallen. Ik wilde anderen inspireren om zichzelf open te stellen én mijn liefde voor duurzame mode de wereld in brengen. Zo ontstond het idee om mijn eigen kledingruil events op te zetten. Je kent vast het gezegde: ‘Van ruilen komt huilen.’ Ik geloof in ruilen tegen huilen. Of dat nu gaat over het ruilen van een ongedragen trui of het hebben van een verdiepend gesprek tijdens de dag zelf. Ruilen is namelijk een manier om laagdrempelig contact te maken met de ander, omdat je letterlijk iets uitwisselt met elkaar. En die eenzame trui die op zolder ligt te verstoffen, geef je zo ook weer een nieuw leven. Daarbij gaat het dus ook nog eens in tegen de consumptiemaatschappij waarbij we zoeken naar geluk in materialisme en kopen om een leegte op te vullen.
Daarnaast is ruilen een manier om gemakkelijk een nieuwe stijl te proberen en daarbij je identiteit te ontdekken. Daarbij geef ik je alvast stof tot nadenken:
“Wat zeggen al die lagen kleding over jou?”
Liefs,
Hester
